Stabijhoun (Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie)

Basisinformatie

Namen: Stabyhoun
Oorsprong: Nederland
De Stabyhoun of Friese Stabij is een staande, opjagende en apporterende vogelhond. Vermoed wordt dat hij afstamt van de -ooit door de Spanjaarden mee naar Nederland genomen- Spaniëls en daarna verder is ontwikkeld in Nederland. De Stabij komt, evenals de Wetterhoun, vermoedelijk uit Friesland, uit het Friese Woudengebied (het oosten en zuidoosten van Friesland). Verwant aan de Stabij zijn de Drentsche patrijshond en de Heidewachtel die vermoedelijk ooit van dezelfde Spaniëls af stamden maar net in een wat ander gebied en voor andere doeleinden gefokt zijn.


Eigenschappen

De Stabijhoun is als huishond aanhankelijk, zacht en lief. De hond is schrander, leerzaam en gehoorzaam. In huis of op het erf is de Stabijhoun een rustige maar waakse hond, niet vals noch bijterig.
Als huishond is de Stabijhoun aanhankelijk, zacht en lief, maar daarbuiten is hij bij tijd en wijle knap eigenzinnig en vinnig. Zijn karakter maakt hem uitstekend geschikt als gezinshond, maar zijn gestel is berekend op het buitenleven. De Stabijhoun is open (heeft als het ware ´het hart op de tong´). De Stabijhoun is zeker schrander en leert gemakkelijk, maar is minder gehoorzaam dan de raspunten doen vermoeden. Een duidelijke en consequente opvoeding van de Stabijhoun is nodig, waarbij een tikkeltje ´kort aan gebondenheid´ van de baas zeker van pas komt bij de vorming van de Stabijhoun. Eenkennig is de Stabijhoun niet, hij is vriendelijk voor iedereen, maar niet direct een allemansvriend. Hij is lief voor kinderen.

Meer informatie over de rasstandaard is te vinden op de site van de Ned Ver Stabij- en Wetterhounen.

Sietske en haar moeder Femke